Terugkijkend op mijn tijd in Nicaragua
Blijf op de hoogte en volg Timo
19 Juni 2015 | Nederland, Nijmegen
Hallo allemaal,
Ik ben nu weer een klein maandje terug in Nederland, een mooi moment om terug te kijken op mijn tijd in Nicaragua.
Als ik terug kijk op mijn tijd in Nicaragua dan verbaast het me hoeveel ik van het land ben gaan houden in de ruim drie maanden dat ik er was. In het begin was het allemaal even wennen, ik kwam midden in het Nicaraguaanse leven. De gebruiken waren totaal anders, niemand spreekt er Engels dus ik moest me redden met mijn Spaans dat in het begin nog niet zo goed was en ik viel als westerling ook enorm op. Na mate ik langer op de school werkte werd ik steeds meer opgenomen in de gemeenschap van de school en de wijk erom heen waar ik ook woonde. Mijn Spaans werd beter en ik begon me in het dagelijks leven steeds meer als een Nicaraguaan te gedragen. In de eerste paar weken (nu nog steeds een beetje) toen ik terug was in Nederland moest ik zelfs weer wennen aan mijn eigen land. Dat doet deze minor met je, je veranderd van Nederlander in een wereldburger. Je ziet wat van de wereld wat je veranderd en je voor altijd mee zal dragen. Zo heb ik armoede gezien, verschillende aspecten van Nicaragua die echt helemaal mis gingen en andere dingen die het daglicht niet konden verdragen. Daar staat tegenover dat ik zoveel aardige, warme mensen heb leren kennen die ondanks de armoede in het land toch enorm gastvrij zijn.
Aan het einde van mijn tijd in Nicaragua wilde ik eigenlijk helemaal niet terug. Voordat ik weg ging had ik nog wel een feestje gegeven en de laatste dag was er ook nog een feestje op de school voor mijn. Na afscheid genomen te hebben van iedereen was het dan eindelijk tijd op te gaan. Het was leuk om iedereen in Nederland weer te zien maar ook moeilijk om Nicaragua te verlaten. Zodra ik de kans krijg ga ik er zeker weer een keer naar terug! Iedereen bedankt voor het lezen van mijn blog, ik heb het heel leuk gevonden dat zoveel mensen het lazen.
Groetjes,
Timo
Ik ben nu weer een klein maandje terug in Nederland, een mooi moment om terug te kijken op mijn tijd in Nicaragua.
Als ik terug kijk op mijn tijd in Nicaragua dan verbaast het me hoeveel ik van het land ben gaan houden in de ruim drie maanden dat ik er was. In het begin was het allemaal even wennen, ik kwam midden in het Nicaraguaanse leven. De gebruiken waren totaal anders, niemand spreekt er Engels dus ik moest me redden met mijn Spaans dat in het begin nog niet zo goed was en ik viel als westerling ook enorm op. Na mate ik langer op de school werkte werd ik steeds meer opgenomen in de gemeenschap van de school en de wijk erom heen waar ik ook woonde. Mijn Spaans werd beter en ik begon me in het dagelijks leven steeds meer als een Nicaraguaan te gedragen. In de eerste paar weken (nu nog steeds een beetje) toen ik terug was in Nederland moest ik zelfs weer wennen aan mijn eigen land. Dat doet deze minor met je, je veranderd van Nederlander in een wereldburger. Je ziet wat van de wereld wat je veranderd en je voor altijd mee zal dragen. Zo heb ik armoede gezien, verschillende aspecten van Nicaragua die echt helemaal mis gingen en andere dingen die het daglicht niet konden verdragen. Daar staat tegenover dat ik zoveel aardige, warme mensen heb leren kennen die ondanks de armoede in het land toch enorm gastvrij zijn.
Aan het einde van mijn tijd in Nicaragua wilde ik eigenlijk helemaal niet terug. Voordat ik weg ging had ik nog wel een feestje gegeven en de laatste dag was er ook nog een feestje op de school voor mijn. Na afscheid genomen te hebben van iedereen was het dan eindelijk tijd op te gaan. Het was leuk om iedereen in Nederland weer te zien maar ook moeilijk om Nicaragua te verlaten. Zodra ik de kans krijg ga ik er zeker weer een keer naar terug! Iedereen bedankt voor het lezen van mijn blog, ik heb het heel leuk gevonden dat zoveel mensen het lazen.
Groetjes,
Timo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
