El extranjero

Hallo Allemaal,

Ik ben hier al weer een kleine drie maanden, dat houd ook in dat mijn tijd er hier bijna opzit helaas. Nog twee en een halve week en dan pak ik het vliegtuig naar Nederland en dan verlaat ik Nicaragua. Dit doe ik met pijn in mijn hart want Nicaragua is echt een geweldig land en het is moeilijk om een aantal lieve mensen hier achter te laten. Ik ben daarom zeker van plan om een keer terug te komen!

Toch is het niet altijd even makkelijk om als Chelle (blanke) in de land te wonen. Zeker in Managua ben je een echte attractie met niet altijd even positieve benaderingen van de Nica's. Bij de meeste dingen word je hier aangesproken als Chelle en ook op straat wordt dit wel eens naar mij geschreeuwd. Dit vind ik niet zo erg al zou je het in Nederland niet moeten proberen om iemand bij zijn huidskleur aan te spreken. Op straat en in de supermarkt word ik weleens gevraagd om een dollar en taxichauffeurs vragen altijd meer aan blanken. Gelukkig weet ik precies wat een taxi overal moet kosten dus na vakkundig afdingen lukt dit altijd prima. Ik word ook wel eens aangesproken en nageschreeuwd als 'Gringo' (scheldwoord voor mensen uit de Verenigde Staten) meestal zeg ik dan terug dat ik uit Nederland kom en dan verdwijnt de boze blik gelijk. De namen van Persie, Snijder en Robben hoor ik dan vrijwel altijd. Bijna iedereen hier heeft een enorme hekel aan Amerikanen wat ook niet zo gek is als je de geschiedenis van Nicaragua een beetje bestudeerd. Twee weken geleden zei iemand op straat "rot op naar je eigen land Chelle" tegen mij waarop ik reageerde met het uiterst beleefde uhum "Puta Madre" waarop hij afdroop. Andere dingen waaraan je kunt merken dat je anders bent is de hoeveelheid keren dat ik door vrouwen word aangesproken. Mijn blanke huid, lengte, blonde haar en lichte ogen zijn behoorlijk vreemd hier en begeerd. Als het in de bus druk is dan kunnen sommige dames hun handen zelfs niet thuis houden, je kunt zeggen wat je wilt van de Nicaraguanen maar in dit geval is de emancipatie zeker gelukt. In het begin vond ik dit alles niet echt fijn maar ik denk dat als ik terug ben in Nederland en weer op ga in de grijze massa ik het af en toe zelfs stiekem ga missen. Zie je me op straat lopen fluit me dan even na of roep Chelle, dan mis ik Nicaragua weer wat minder.

Gisteren ben ik samen met Orlando (een voormalig docent van de school) naar de Universiteit hier vlakbij gegaan. Hij volgt daar s'avonds economische wiskunde. De universiteit hier zijn heel anders dan hoe in Nederland het hoger onderwijs geregeld is, zo zijn de lokalen bijvoorbeeld niet dicht. Deze universiteit was ook erg ruim opgezet, amper verdiepingen en veel bankjes en groen. Dit in combinatie met de ondergaande zon en het heerlijke weer gaf een enorm fijne sfeer. Even later volgde ik nog een les wiskunde. Het leuke was dat ik het Spaans allemaal goed kon volgen maar omdat derde jaars economische wiskunde nou niet echt mijn sterkste punt is snapte ik er nog niks van.

Ik ga nog twee en een halve week genieten van dit prachtige land en natuurlijk volgen er nog nieuwe blogs. Het is nu 8 uur s'avonds hier en over twee uur ga ik met de taxi naar het vliegveld om jawel, mijn moeder en haar vriend op te halen. Ik ben enorm benieuwd wat zij van dit land vinden en hoe ze gaan reageren op de enorme hoeveelheid aparte dingen hier. Voor nu allemaal een fijne week gewenst en tot later!

Saludos,
Timo