De eerste week van Profe Timo

Hallo allemaal,

Omdat morgen de school vrij is kan ik nu al terugkijken op de eerste lesweek van mij op het collegio Maaswaal.

Maandagochtend liep ik om 6:45 in de ochtend (ja, het leven begint hier vroeg) naar de school toe. Gelukkig woon ik hier om de hoek dus dat scheelt al weer lopen. Na even gepraat te hebben met de leraressen begon om 7:00 de school. Omdat maandag het begin van de week is wordt er begonnen met een toespraak en het zingen van het volkslied en het lied van de Sandinistische partij (huidige regeringspartij die vroeger de revolutie tegen de dictator geleid heeft). Na dit half uur durende ritueel was het dan eindelijk tijd voor het begin van de lessen. Maandag en dinsdag bestaan vooral uit observeren voor mij en het praten iedereen. Dat is nog niet gemakkelijk aangezien ze hier de Spaanse taal heel snel en met een sterk accent praten. Ze zijn allemaal heel erg aardig en proberen me ook echt te helpen het Spaans beter onder de knie te krijgen. Op de school eet ik ook gewoon met de leraressen en de leerlingen mee, elke dag staat hier Gallo Pinto op het menu wat gebakken rijst met bonen en soms wat vlees is. Het verbaasde mij hoe het kan dat er in een arm land als Nicaragua zoveel mensen met overgewicht wonen. Nu ik geproefd heb hoe vet het voedsel hier is snap ik het wel :)

Dinsdagmorgen om half 11 (wat uiteindelijke half 12 werd, maarja zo gaat dat in Nicaragua) was er een vergadering tussen mij, de leraressen en de directrice. Samen met hen heb ik een rooster voor mezelf gemaakt wie ik wanneer ging helpen. De twee dingen waarbij ze het meeste hulp wilde hebben zijn gym en Engels. De gymles hier bestaat uit een paar minuten rek en strek oefeningen op het schoolplein en vervolgens gaan de leerlingen 40 minuten lang spelen. Dit doen ze met heel veel kabaal en terwijl de andere leerlingen gewoon les hebben. Even verderop is een sportveld waar prima gymles gegeven kan worden. Daar ben ik vanaf woensdag ook mee begonnen. Per klas geef ik 45 minuten per week gymles op het sportveld, dit zorgt ervoor dat de rest van de klassen wat rustiger de les kunnen volgen. Het werd mij duidelijk dat sommige van de Nederlandse studenten die in de jaren voor mij hier zijn geweest dit ook al geprobeerd hebben maar zodra zij weg waren werd de gymles toch weer op het schoolplein gegeven. Het gaat dus nog een flinke klus worden om ervoor te zorgen dat deze verandering permanent is. Het tweede waarmee ze hulp me hulp graag willen hebben is bij de les Engels, of beter gezegd het ontbreken ervan. Vanaf woensdag ben ik begonnen met het een keer per week per klas les te geven van Engels. De kinderen vinden dit heel leuk om te doen maar worden af en toe te enthousiast. De kinderen zijn hier gewend om het antwoord te schreeuwen in plaats van hun vinger op te steken. Dit is even wennen voor mij maar aan het enthousiasme van de leerlingen ligt het in ieder geval niet. Overal waar ik in de school ben komen kinderen naar me toe en roepen profe Timo! profe Timo! (profe betekend meester/leraar) Waarna ze vervolgens de geleerde Engelse woordjes roepen. Vooral bij de allerkleinste is dit een ontzettend schattig gezicht.

De school is hier officieel om 12:00 klaar maar vaak om half 11 is de laatste les van alle klassen al afgelopen. De leerlingen zijn dan simpelweg te druk om dan nog les te geven. Ik heb behoorlijk respect voor de leraressen hier hoe ze zonder opleiding en met heel weinig hulpmiddelen toch nog les kunnen geven. Toch denk ik dat een beetje meer structuur het ze alleen maar makkelijker zou maken maarja, structuur en Nicaragua matcht niet echt met elkaar.

Groetjes vanuit het warme Managua!
Timo